Suske en Wiske en het misselijke migraine meisje
Sinds mijn puberteit heb ik last van migraine. Een erfelijk dingetje in onze familie. Het begon op de middelbare school. Ik herinner me vooral dat ik probeerde zolang mogelijk op de been te blijven. Gevolg: doodziek in bed. In mijn studententijd werd het er niet beter op. Alles was nieuw, zonder zicht alles doen kostte veel inspanning, mijn eerste vriendje. Gevolg: vrijwel elk weekend lag ik wel een deel gevloerd in bed. Mijn toenmalige vriendje zei dan altijd: “Ik ga een stripboek voor je maken: Suske en Wiske en het misselijke migraine-meisje.” Ik ging werken, het regelmatige leven deed goed. Toch belandde ik ook nu geregeld in bed, proberend zo stil mogelijk te blijven liggen, zodat de hoofdpijn en misselijkheid zakten. Na het krijgen van onze kinderen werd mijn leven strakker georganiseerd en de hoofdpijn minder, maar als die er was dan ook in volle omvang. Moeilijk je te concentreren op het stoklopen met zo’n bonkend hoofd en luisteren naar mijn spraaksoftware vreselijk met mig