Suske en Wiske en het misselijke migraine meisje

Sinds mijn puberteit heb ik last van migraine. Een erfelijk dingetje in onze familie. Het begon op de middelbare school. Ik herinner me vooral dat ik probeerde zolang mogelijk op de been te blijven. Gevolg: doodziek in bed. In mijn studententijd werd het er niet beter op. Alles was nieuw, zonder zicht alles doen kostte veel inspanning, mijn eerste vriendje. Gevolg: vrijwel elk weekend lag ik wel een deel gevloerd in bed. Mijn toenmalige vriendje zei dan altijd: “Ik ga een stripboek voor je maken: Suske en Wiske en het misselijke migraine-meisje.” Ik ging werken, het regelmatige leven deed goed. Toch belandde ik ook nu geregeld in bed, proberend zo stil mogelijk te blijven liggen, zodat de hoofdpijn en misselijkheid zakten. Na het krijgen van onze kinderen werd mijn leven strakker georganiseerd en de hoofdpijn minder, maar als die er was dan ook in volle omvang. Moeilijk je te concentreren op het stoklopen met zo’n bonkend hoofd en luisteren naar mijn spraaksoftware vreselijk met migraine. Ik ontdekte dat voor mij genoeg slaap, niet te veel stress en beweging een aanval konden afvlakken. Voorkomen kon ik het nooit. Extra inspanning is gewoon noodzaak als je niets ziet en dan zat het ook nog in mijn genen. Ik probeerde van alles, chiropractie, mensendieck, massage. Die laatste onderga ik nog altijd met succes. De gevleugelde uitspraak van mijn vaste masseur, die eens in de twee weken mijn nek en schouders losmaakt: “Luister naar je lijf en niet naar je agenda.” Blijft lastig voor mij. Ik wil ten volle meedoen en van het leven genieten. Dus naast mijn werk wil ik gelegenheid hebben andere zaken te ondernemen. Toch lig ik tijdens een werkweek steevast vroeg in bed, sla geen maaltijd over, sport en ga dus om de week naar de masseur. Gelukkig helpt mijn leeftijd en hebben de hormonen tegenwoordig minder vat op mijn migraine. Als ik dan toch weer een hele dag misselijk en stil in bed lig, denk ik aan het stripboek dat mijn vroegere vriendje voor mij in gedachten had: “Suske en Wiske en het misselijke migraine meisje.” Ach ja, voor mij geldt nog steeds: liever volop meedoen met migraine dan thuis zitten zonder.