Dubbel blind
Ik was een weekje vrij. Heerlijk, geen wekker, gewoon vanuit huis leuke dingen doen. Tijd met vrienden doorbrengen bijvoorbeeld. Uiteten met de ene vriendin, bijkletsen met een andere, wandelen de modder omzeilend in het bos met een oud-collega en lunchen op een terrasje in de zon. Sommigen had ik al lang niet meer gezien. Toch pakten we zo de draad weer op. Jaren geleden had ik met die oud-collega een week in Austin gezeten voor een congres. We liepen daar samen kilometers op zoek naar een restaurantje of om wat van de stad te zien. Mij van de week om de modder leiden, ging nog met het grootste gemak. Ook sprak ik af met een van mijn zeer goede, blinde vriendinnen. Samen losten we, in het zonnetje een cryptogram op. De puzzel was zo'n 20 jaar geleden gebrailleerd en het was al een puzzel om hem goed te kunnen lezen. Toen een drankje met chips, maar welke zak bevatte nou de paprikachips? Voelen en schudden maar, en ja, goed gegokt. We besloten in de stad te gaan eten. Reservere