"Ik loop de trap op met mijn benen en jij?" (Deel 1 uit de serie blogs over mijn loopbaanloop

“Zo’n 39% van de beroepsbevolking met een visuele beperking heeft betaald werk.” Ofwel tegenover iedere 2 werkende blinden of slechtzienden, zijn er 3 werkloos. Ik hoor al 20 jaar tot de groep werkenden. Met zeer veel plezier en inzet ga ik naar mijn werk. De start van mijn werkzame leven ging niet vanzelf. Halverwege de jaren 90 studeerde ik af. De werkloosheidscijfers waren hoog. Het kostte me ruim een jaar om een baan te vinden. Ook mijn studiegenoten, die geen beperking hadden, vonden niet direct een baan, maar wel veel sneller dan ik. Ik heb me wat af gezocht, genetwerkt, en gesolliciteerd. Waar begin je als je zonder werkervaring, niet eens een vakantiebaantje, met een beperking de arbeidsmarkt betreed? Geen werkgever die staat te trappelen jou in dienst te nemen. Geen onwil, vooral onwetendheid en koudwatervrees. Mijn filosofie destijds was, laat je zien! Ik ontdekte dat veel vooroordelen springlevend zijn. De ene werkgever wees me af omdat ze geen lift hadden, een consulent van het UWV wilde per se dat ik een speciale sollicitatiecursus voor blinden ging volgen. Toen ik de betreffende werkgever vroeg of hij de trap op liep met zijn ogen, werd het ijzig stil aan de telefoon. De UWV-consulent draaide om als een blad aan een boom nadat hij me had had ontmoet. “oh, zijn er blinden die volgens de laatste mode gekleed zijn en je netjes aankijken an?” hoorde ik hem denken. Ik deed vrijwilligerswerk, voerde overal gesprekken en schreef me in bij een arbeidsdeskundige die werkte voor onze doelgroep. Uiteindelijk kon ik kiezen uit 2 banen die ongeveer tegelijk binnen handbereik kwamen. De ene via al mijn genetwerk, de andere via de arbeidsdeskundige. Het werd een traineeship bij een ministerie. Na gesprekken, tests en een assessment werd ik aangenomen als een van de 35 starters. De enige met een beperking. Maar alle 35 gekleed volgens de laatste mode en alle 35 met 2 benen waarmee ze de trap opliepen. (de eerste uit een serie blogs over mijn loopbaan en hoe dat kan gaan als je niets ziet.)