Eén van ons
De aanbieding van mijn nieuwe boek halverwege juni aan onze DG was een mooi moment. Ik overhandigde hem het eerste exemplaar van mijn tweede boek, omdat hij destijds meteen instemde met mijn vraag het voorwoord te schrijven. Daarnaast gaan veel blogs over mijn werk of over wat ik beleef tijdens mijn woon-werkverkeer. Ik had ook een paar collega’s meegenomen en dus babbelden we ondertussen over van alles. Op mijn vraag iets van de legobouwwerken van onze DG te mogen bekijken (een uit de hand gelopen hobby vermoed ik, net als het schrijven van mijn blogs trouwens), zette hij een groot gebouw voor mijn neus. “Ik ben benieuwd of je dit herkent.” Het was een hoog gebouw met lagere zijvleugels. Ik had geen idee en riep dus het meest voor de hand liggende: “Is dit ons gebouw?” gelach van mijn collega’s was het antwoord. Nou het was dus vast iets heel anders. Op het moment dat mijn handen net de boompjes voor het gebouw omgooiden, stapte mijn directeur binnen met de woorden: “Hé Ellen ben je...