Netwerken

Tegenwoordig gaat het om je netwerk. Hoe goed ben jij in netwerken? Hoe groot is je netwerk? Is netwerken vooral veel geblaat en weinig wol of gaat het ergens over? Persoonlijk ben ik een echte netwerker. Wat nu ik erover nadenk best gek is. Een beetje netwerker beweegt zich op bijeenkomsten soepeltjes van de ene naar de andere gesprekspartner en hoor je vaak zeggen: "nu ik je toch zie even het volgende." Beide situaties zijn voor mij niet van toepassing. Het voelt geregeld behoorlijk knullig om in een groter gezelschap te zijn. Waar ik echt even X wil spreken. Informeel toevallig even naar X toe lopen zal niet lukken. Dus vraag ik aan Y "heb jij X misschien gezien?" Daarbij het risico lopend dat Y vraagt: "x, is dat die met dat korte grijze krulhaar?" Tja, meestal ken ik dit soort details niet van mijn netwerkgenoten. Of je plompverloren bij X brengt die ook stond te netwerken met Z. Onopvallend aanhaken, is vrij onhaalbaar als je naar iemand wordt gebracht. toch netwerk ik wat af. Gewoon wanneer iemand je even helpt een kop koffiet te organiseren op een congres, iemand je werkkamer inloopt opzoek naar je collega of die meneer uit de trein die bij de universiteit werkt en die je elke ochtend op het perron ziet. Ik ben altijd opzoek naar een leuk en nuttig contact. Dat het werkt om veel mensen te spreken en te weten wat ze voor werk doen, is voor mij al vaak bewezen. Het netwerk op een lichtvoetige, ongedwongen manier onderhouden als je niet ziet of iemand in je buurt is voor een uitwisseling van kennis, blijft lastig. Dus zoek ik mensen proactief op. Samen lunchen, een kop koffie of gewoon een bijpraat afspraak werken echt. Daarnaast deel ik mijn kennis. Zie ik ergens een leuk nieuwsbericht over het onderwerp waar X aanwerkt dan stuur ik dat even door. Weet ik wie Y kan helpen bij een vraagstuk dan leg ik de verbinding tussen deze 2 mensen. Heeft Z acuut extra capaciteit nodig, ik weet altijd wel een geintereseerde. Het is geven en nemen, halen en brengen. Samen kom je verder dan alleen. En zo netwerk ik wat af. Net werk toch?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het beestje bij de naam noemen

Afbeelding
Ik word wat ongemakkelijk van alle terminologie die in omloop is over het hebben van een visuele handicap of moet ik hier beperking zeggen? Steeds vaker hoor ik ook “mensen met een visuele uitdaging.” Ik heb zeker extra uitdagingen door mijn visuele beperking of toch gewoon handicap, maar noem zelf het liefst het beestje bij de naam, ik ben blind. Vermakelijk wordt het als het gaat over werk, dan gaat het ineens over mensen die werken met een arbeidsbijzonderheid. Nou ik ben vast bijzonder op sommige vlakken, maar niet als het gaat om mijn werk! Sterker nog hoe langer ik aan het werk ben, hoe meer ik er last van krijg beperkt te zijn. Ondanks mijn werkervaring en positieve instelling, loop ik steeds vaker vast. De ene keer omdat een systeem waarmee ik moet werken ontoegankelijk blijkt, de andere keer omdat ik het tempo van mijn collega’s die stukken vol wijzigingen bewerken niet kan bijhouden, dan weer omdat een deel van de informatie die ik nodig heb in plaatjes of schema’s staat die
Meer lezen

Een mix van nagelnieuw en eerder gezien

De eerste weken zijn intensief. Vier dagen reizen in volle treinen, veel lezen en kennismaken. Allerlei documenten en systemen probeer ik de doorgronden. Veel is opgemaakt in formats. Voor een goedziende lezer ideaal, maar met mijn brailleleesregel verdwaal ik er in. Rapportages van alle faculteiten en diensten vliegen over mijn scherm. Waar begin je met lezen in zoveel informatie? De zoekfunctie helpt. Ik spring door de stukken en lees hier en daar een paragraaf. Het gaat bijvoorbeeld over onderwijs, onderzoek en valorisatie. De eerste ken ik niet zo goed, maar de tweede en derde heb ik vaker op mijn bureau gehad in mijn werkzame leven. Het gaat over bedrijfsvoering, hoe kan dat het meest efficiënt? En over de nieuwe strategie 2021-2025 die ik mag helpen implementeren. Hier lees en hoor ik dan weer veel bekends. Het gaat over ondernemend, duurzaam en divers. Het woord “lef” doet me meteen denken aan de RIVM strategie. Ook het “wendbaar” klinkt me bekend in de oren uit mijn Visio j
Meer lezen

De normaalste zaak van de wereld

Afbeelding
Het eindapplaus sterft weg. Ik sta op om de rij uit te schuifelen. We zijn met zijn tienen bij de voorstelling van Jesus Christ Superstar. Een super plan van vrienden om hier met een heel stel heen te gaan. Omdat we met zoveel zijn, zitten we verspreid over twee rijen. Als ik een stap zet, voel ik een hand die mij vanaf de rij achter mij vastpakt en netjes de rij uit stuurt. De hand, hoe kan het ook anders, is van mijn jongste zoon waarmee ik samen hier ben. Hij geeft me een arm en houdt in als de trap begint. De vanzelfsprekendheid van zijn acties ontroeren me. Met het grootste gemak laveert hij in de drukte. Onze heenreis vond ik ook al zo speciaal. Per trein reisden we naar Amsterdam centraal, waarna we opzoek gingen naar de juiste tram. Alleen zou hij het, net als ik spannend gevonden hebben in de grote stad, maar samen voelt het veilig. De drukke tram, het Leidseplein en het theater, we lopen er doorheen alsof we hier dagelijks komen. Extra bijzonder is het dat deze voorstelling
Meer lezen