Wil je als-je-blieft blijven? Deel 5 uit de serie blogs over mijn looppbaanloop

De vraag kwam van steeds meer collega's. Blijkbaar werkte die verbinding tussen onderzoek en beleid. "Jij kan ons uitleggen waarom ze ons die vraag stellen en wat ze ermee gaan doen?" "Jou lijntjes met de opdrachtgever zijn kort." Ik besloot te blijven. Oorspronkelijk dacht ik nog: "Ach ik begin gewoon en dan zie ik wel." Na een paar maanden was ik helemaal ingeburgerd, kende alle afkortingen en voelde me RIVM-er. Als ik naar Den Haag moest voor overleg, leek de treinreis eindeloos. In plaats van als opdrachtgever zat ik nu als opdrachtnemer aan tafel. Al gauw had ik mijn eigen projecten en verzamelde leuke, nieuwe klussen. Van een negen tot vijf baan was geen sprake. Een organisatie vol gedreven professionals. Om de haverklap waren we in het nieuws. Minstens eens per jaar reisde ik af naar een groot congres in het buitenland. Dat vergde een goede voorbereiding, maar lukte altijd. Ik voelde me als een vis in het water. (Deel 5 uit de blog-serie over mijn loopbaanloop en hoe die kan gaan als je niet kan zien.)