Jus in de gigahertz

Ik ben nu een paar weken begonnen met mijn nieuwe baan. Heel veel indrukken. Een nieuwe route van huis naar werk, nieuwe collega’s nieuwe onderwerpen, nieuwe werkwijzen, nieuwe samenwerkingspartners en ga zo maar door. Er is een ding dat niet nieuw is, het gebouw. De binnenkant is vernieuwd. Maar het gebouw heeft nog steeds de vorm en indeling van het. Oude. Het oude gebouw dat ik ken van de tijd dat ik op dit terrein op school zat. MEER DAn 35 jaar geleden. Het schoolgebouw zelf bestaat niet meer, maar in dit hoofdgebouw had ik muziekles, handenarbeid, typles en bleef ik over. Het is enorm gek hoe je ruimtelijk geheugen werkt. Vanaf het moment dat ik ontdekte dat de omtrek van het gebouw nog hetzelfde was, kwam de plattegrond vanzelf uit mijn geheugen tevoorschijn. Fantastisch! Mijn kantoor zit dus in het oude handenarbeid lokaal van juffrouw Annie. Dat was toen al een van de beste plekken om te zijn. Vooral de 4 tredige trapjes op de, begane grond brengen herinneringen aan spelen in de lunchpauze tot leven. Ik moet me iedere dag weer bedwingen niet in een keer van de trap te springen zoals ik vroeger als kind deed. Bij het inwerken hoort het doorwerken van een e-learning. Hierin allerlei informatie over de organisatie en de doelgroep waarvoor gewerkt wordt. De mensen met een visuele beperking. Best gek om te lezen als je zelf tot de doelgroep van clienten behoort. In de e-learning allerlei feitjes. Een ervan verraste me behoorlijk. In een stukje theorie over de verwerking van het slechter zien stond: “het slechter gaan zien heeft grote impact, 80% van de informatie die we tot ons nemen, krijgen we visueel. Hier schrok ik van. Dat is heeel veel. En dat betekent dat ik zonder daarover na te denken dus dagelijks maar 20% wel mee krijg. Sommige dingen kan ik missen als kiespijn hoor. Een lelijk gebouw, een veel te dikke medereiziger, auto’s in de file…. Laat maar. Maar 80% zou er echt zoveel langs me heen gaan? Waarschijnlijk ben ik al jaren gewend een deel te compenseren met mijn andere zintuigen, maar dat ik veel niet weet simpel weg omdat ik het niet zie, dat klopt wel. Nog nadenkend over dit feitje las ik het stuk over allerlei arbeids en organisatie regelingen en systemen. Mijn spraaksoftware is zo afgesteld dat afkortingen voluit worden voorgelezen. Dus staat en enz. dan leest het enzovoort. Met mijn aandacht er nog niet helemaal bij las ik verder tot mijn computer ineens las, We werken met jus in de gigahertz. Wat, dacht ik. En las de regel even helemaal mee op mijn brailleregel/ Jus bleek de afkorting voor jaar uur systeem en en megahertz de afkorting van de gehandicaptenzorg. Die gigahertz houden we erin. Want de gedrevenheid, zorg en betrokkenheid in deeze organisatie spettert er vanaf. Iedereen draait op hoge frequentie, gigahertz dus.