Geluiden van vroeger

Bij het zoeken naar een paar schaatsen vorige week voor een van onze kinderen kwam ook iets anders tevoorschijn. Ik herinnerde me wel dat dit ergens op zolder moest liggen, maar aan de datum van de kranten te oordelen waar de doos mee was afgedekt, stond hij al minstens 15 jaar onaangeroerd tussen de andere dozen. Stapels cassettebandjes zaten keurig gecategoriseerd en voorzien van een braille opschrift in deze doos. Nu moest ik op zoek naar een apparaat waarmee ik de geluiden tot leven kon wekken. Onderuit een la diepte ik een kleine cassetterecorder op en na batterijen te hebben gevonden, kon het avontuur beginnnen. Het merendeel van de cassettes was gevuld met muziek. Een prachtig tijdsbeeld van waar ik destijds als tiener naar luisterde, streelde mijn oren. En eerlijk is eerlijk heel erg veranderd is mijn muzieksmaak sindsdien niet. Interessanter werd het toen cassettes vol eigen opnames aan de beurt waren. In onze vriendengroep van destijds, maakten wij bandjes voor elkaar. Wanneer iemand iets spannends moest doen, zoals een examen, bruiste het van creativiteit. Ter aanmoediging en ontspanning ontving diegene dan een cassette vol met eigen gemaakte liedjes, raadsels en opnames van alledaagse bezigheden. Ongelofelijk om die jonge stemmen vol energie en plezier terug te horen. Verder vond ik opnames gemaakt tijdens gebeurtenissen zoals het vieren van Sinterklaas, een treinreis, een avond muziek maken, Daar kan geen fotoboek tegenop. De kostbaarste herinneringen kwamen boven toen ik de opnames van de musicals die we op onze middelbare school opvoerden terug hoorde. Een groep van een stuk of 50 geselecteerde leerlingen studeerde jaarlijks met een aantal docenten grote musical producties in. In het begin durfde ik me daar niet voor op te geven, tot ik in de derde klas leskreeg van een van de betrokken docenten. De auditie staat me nog helder voor de geest. Wat vond ik dat spannend! Ik startte in het koor, maar algauw deed ik ook mee in het ballet. Om gelijk te kunnen blijven met de rest hielden we elkaar vast. Dit fysieke contact bleek ook voor de anderen die allemaal wel konden zien zeer effectief. Het geheel werd beter. Weer een jaar later waagde ik het erop me aan te melden om een van de rollen te spelen. Wat was het spannend om te spelen dat je de krant las op het toneel, terwijl ik dat in mijn gewone leven natuurlijk nooit deed met een papieren krant. Ik was onderdeel van het geheel, geen uitzondering en genoot. Het gaf me zelfvertrouwen, eigenwaarde en de bevestiging die ik in mijn puberteit zo nodig had. Bij het horen van deze opnames stond ik weer op het toneel en schoten hele lappen tekst van scenes door mijn hoofd. Nu snel uitzoeken hoe ik al dit moois kan digitaliseren,zodat het behouden blijft. Geluiden van vroeger, het plezier spat er vanaf!