Geven

Tijdens het avondeten kwam ons gesprek op bloedgroepen: welke ieder van ons had en hoe dat was overgeërfd. Mijn vader was een groot deel van zijn leven bloeddonor en ik dacht er al jaren over ook donor te worden, maar daar was het niet van gekomen. Alsof ons gesprek was afgeluisterd, viel die week een brief van de bloedbank in de bus dat ze nieuwe donoren zochten. Met ons gesprek nog vers in mijn geheugen besloot ik actie te nemen en ging naar de website om me aan te melden. Het was zoeken, maar ik vond de vragenlijst die je moet invullen op basis waarvan het proces verder gaat. Ik las alles door en wist zeker dat ik aan de criteria voldeed om een geschikte donor te zijn. Alleen werkte de vragenlijst niet met mijn software. De selectievakjes om het goede antwoord aan te vinken, werkte niet. Ik probeerde verschillende manieren, maar steeds meldde de website dat ik helaas ongeschikt was als donor. Toevallig hoorde één van mijn kinderen me zuchten en schelden, en vinkte met de muis de goede vakjes aan. Daarna was het zo geregeld. Waarom zijn dit soort websites niet goed toegankelijk? Ja, er stond ook een telefoonnummer bij, maar het was weekend. Inmiddels heb ik mijn eerste donatie gedaan en de hulp en het meedenken van de mensen ter plekke waren meer dan goed. Het was dus dat ik een goedziende in de buurt had bij het aanmelden anders had ik het opgegeven te gaan geven.