Braille-blog

Aan het eind van mijn middelbare school nam ik deel aan een selectieweek in Londen. Het ging om de toelating tot een fysiotherapieopleiding voor blinden en slechtzienden. Ik werd op allerlei vlakken getest; één ervan was oriëntatie en mobiliteit. In een ruimte moest ik zonder stok lopen en op gehoor aangeven waar de dichte deur zat, waar een stoel stond en nog een paar van die dingen. Ik kwam er gefrustreerd vandaan. Stoelen horen staan, hoe kwamen ze daar nu bij! Ik werd overigens ook niet aangenomen, maar dat kwam vooral omdat ik geen “Native Speaker” was. Tijdens mijn studie in Maastricht navigeerde ik tussen terrassen door en liep om lantaarnpalen heen nog voordat mijn stok ze raakte. Ik ontdekte dat ik met flink wat concentratie inderdaad veel meer obstakels hoorde dan ik dacht. Als ik op de stoep loop, hoor ik of daar auto’s naast geparkeerd staan, je hoort of een ruimte hoog of laag is en ook hoor je of er iemand in een ruimte is. Die oren van mij gebruik ik dus meer dan ik dach...

Op mijn laptop staan naast mijn mail verschillende documenten met concept antwoorden en teksten open. Via mijn koptelefoon probeer ik tegelijkertijd dwars door mijn voorleessoftware heen, het Commissiedebat zelf enigszins te volgen. Vlakbij me zitten twee collega’s die mij helpen in vergelijkbare toestand, alleen zij kunnen met hun ogen en oren schakelen tussen de taken en hebben twee schermen tot hun beschikking. Ik een leesregel van 40 tekens en een voorleesstem. In mijn mail komt de eerste vraag binnen en we overleggen wat hier het beste antwoord is. Al overleggend knipt en plakt één van mijn helpende collega’s ons antwoord in het daarvoor bestemde format en stuurt het ter goedkeuring door. Voor we het weten, belanden ook vraag 2, 3 en 4 voor ons in de mailbox. Mijn collega leest voor wat hij van het volgende antwoord heeft gemaakt en we schuiven en verplaatsen nog wat in de tekst. Dan komt het goedgekeurde antwoord op vraag 1 terug en moet ook dat worden verwerkt en verzonden naa...