Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht

Van de week liep ik op het werk van het ene naar het andere gebouw. Meestal loop ik daarbij op de weg. De meest directe route met de minste obstakels. We liggen achter "de hekken" dus geen tot weinig verkeer. Ik hoorde een dieselmoter draaien. Er stond dus een auto stationair te draaien op mijn weg. Zo te horen, stond de auto met de achterkant naar mij toe. Omdat ik wilde voorkomen dat de chauffeur ineens achteruit zou gaan rijden zonder mij te zien, besloot ik de stoep op te gaan. Deze is op die plek heel smal. Echt hard kan ik dus niet gelopen hebben. Ik naderde de auto en liep ernaast. En toen…. auw! Ik stootte letterlijk mijn neus. Mijn stok kon er keurig onderdoor, maar ik niet. Geen mens in de buurt te bekennen. Later bleek dat dit een ramenwas auto was die aan de zijkanten uitstak. Toch over de weg vervolgde ik mijn route. Met 1 hand bij mijn neus. Het deed behoorlijk zeer. Eenmaal aan het werk vergat ik de onaangename botsing. Totdat mijn neusbotje toch wel heel zeer begon te doen. Thuis bleek het dik en blauw te zijn. De vraag blijft, moet ik hier nu iets mee? Mag ik verwachten dat stoepen altijd vrij zijn? Ik geef in dit soort situaties altijd vooral mezelf de schuld "let is wat beter op!' Maar is dit wel zo? Want tja, wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht en dat is niet fijn! bron: brailleblog die ik schrijf op het intranet van mijn werk om mijn collega's het ook eens van een andere kant te laten zien.