Een "dijk" van een avond

Vrij, verbonden en vrolijk. Zo is deze avond het beste samen te vatten. Eigenlijk begon het al maanden geleden, toen ik zag dat de Dijk in Amersfoort zou spelen. De laatste jaren ga ik weer regelmatig bij deze band kijken. Ook 20 jaar geleden in mijn studententijd deed ik dat meerdere keren. Het was dan ook super leuk dit keer met een vriend te gaan, waarmee ik 20 jaar geleden al eens bij deze band had staan dansen. Toen ik de kaartjes bestelde, had ik aan mijn jongste (10 jaar) gevraagd of hij mee wilde. Hij houdt erg van muziek en vindt zelfs veel van de muziek waar ik van houd leuk. Van mijn andere gezinsleden moet ik het qua muziek niet hebben. Ik vond het dan ook jammer dat hij niet wilde. Vlak voor vertrek richting stad ontdekte hij echter dat zijn veronderstelling niet klopte. “oh ga je niet met een vriendin? Dan wil ik eigenlijk wel graag mee als het geen vrouwenavondje is met al dat geklets enzo.” Wij hadden geen idee of dat nog kon. Dus gingen we met zijn tweetjes de stad in om ergens iets te eten. Ondertussen bleken er nog kaartjes. Even later voegde het allerjongste publiek van die avond zich weer bij ons. Zijn allereerste concert. Dat pas begon op een tijdstip dat hij normaal al slaapt. Natuurlijk vond hij het reuze spannend. Maar al gauw danste en zong hij met ons mee. En bracht mij zonder het te weten, een onvergetelijke ervaring. Zo’n concert tussen al die staande en dansende mensen met veel lawaai, is voor mij best lastig. Sta je nog met je gezicht naar het podium, wil er iemand langs, doe ik niet iets heel geks als ik mee beweeg? Al die vragen kwamen niet eens bij me op deze avond. Ik was letterlijk de houvast van mijn jongste zoon en daardoor hij mijn kompas in deze onoverzichtelijke mensenbrei. Ik kan me niet heugen me zo vrij en verbonden tegelijk te hebben gevoeld. Op en top in het concert en tegelijk helemaal moeder. En de Dijk deed de rest! Met als absoluut hoogtepunt dit nummer. Dat ik ooit aan Oscar liet horen en hem vertelde: eigenlijk is het niet zo’n bijzonder nummer tot je in het publiek staat bij een concert. Nou dat heeft hij aan den lijve ondervonden. Geweldig! https://www.youtube.com/watch?v=vAKdX2pzKw8

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het beestje bij de naam noemen

Een mix van nagelnieuw en eerder gezien

De normaalste zaak van de wereld