Kleintjes worden groot

Het formulier is ingeleverd! De middelbare schoolkeuze voor onze oudste gemaakt! Was best een dingetje. Wij wonen in Amersfoort en daar valt qua middelbare scholen veel te kiezen. De afgelopen twee jaar hebben we bij een aantal daarvan gekeken om een keuze te kunnen maken. Het eerste wat opvalt, is dat bijna alle scholen extra’s bieden. Technasium, 2-talig, alles digitaal en ga zo maar door. Toen ik jaren geleden zelf moest kiezen, was het een stuk overzichtelijker. Wij woonden in een dorp. Daar waren 2 middelbare scholen. De ene wilde liever geen blinde leerling hebben dus werd het de andere…. Natuurlijk wil je het beste voor je kind, je wil dat hij zelf kiest. Tegelijkertijd wil je helpen en vind je er zelf iets van. We maakten van te voren een lijstje met criteria. Dingen als soort school, niveau, doorgroei mogelijkheden, fietsafstand, stonden daarop. Uiteindelijk kozen we er vijf. Daar loop je dan op een opendag. Een grote stroom ouders en kinderen, verhalen over hoe leuk de school is en overal bekenden. Soms hoorde ik dan achteraf van mijn man of zoons wat opgevallen was. Die ene directeur die strak in het pak een gelikt verhaal afstak, hoe saai de gangen eruit zagen of hoe cool de gymzaal was. Het grappige is dat sfeer proeven iets is waarvoor je niet om je heen hoeft te kijken. Die directeur in zijn strakke pak klonk formeel, de saaie gangen voelden smal en kil en de gymzaal voelde als thuiskomen. Sport is in ons gezin niet weg te denken. Mijn man en ik ontmoeten elkaar op wintersport en sport beoefenen doen we alle vier graag. Ons lijstje werd vanzelf korter. Er bleven twee scholen over. De proeflessen gaven de doorslag. Eigenlijk geen verrassing. Schoolresultaten zijn bij ons belangrijk, maar zeker niet het enege in het leven dat telt. Onze zoon start volgend jaar in de MAVO/HAVO brugklas met als specialisatie sport. Volgens mij op zijn lijf geschreven.