Nederland fietsland

Op 1 november start ik met mijn nieuwe baan. Heel leuk, maar ook best spannend. Na bijna 20 jaar verlaat ik de overheid. Behalve nieuwe collega’s, andere werkinhoud en een andere werkplek, komt bij zo’n werk wissel als je niet kan zien net iets meer kijken. De randvoorwaarden moet je tijdig regelen. Zonder apparatuur aan mijn computer begin ik weinig. Gelukkig mag de brailleleesregel van mijn vorige werkgever mee naar deze nieuwe. De software om de regel aan te sturen, regelt mijn nieuwe werkgever. Mijn iPhone is na al die jaren trouwe dienst heilig. Ik zou niet weten wat ik met een ander toestel zou moeten. Gelukkig ligt een nieuwe iPhone met mijn eigen nummer al klaar voor mij. Dan de grootste uitdaging, het leren van de weg. Niet per se een grote uitdaging omdat het lastig is, maar vooral een uitdaging omdat ik meerdere routes kan volgen om op mijn nieuwe werk te komen. Samen met mijn man plan ik een ochtend om de situatie te gaan verkennen. Natuurlijk reis ik met het openbaar vervoer. Vanaf mijn huis is het vijf minuutjes lopen naar het dichtst bij zijnde station. Tot zover niets nieuws. Daar stap ik in een andere trein dan ik tot nu gewend ben. Ook niks bijzonders. De grap zit hem in de aansluitende busreis. De bus die ik nodig heb, doet verschillende stations aan. Ook rijdt hij volgens een grillige dienstregeling. Afhankelijk van het tijdstip van vertrek, is dus de ene dag een reis via Hilversum het beste en een andere dag via Bussum-Zuid. Daarom besluiten we beide stations aan te doen en de route van trein naar bus te bekijken. Op station Hilversum loopt dat soepel. Keurige ribbeltegels op het perron, de trappen gemarkeerd en vaste vertrekhaltes per bus. We vervolgen onze verkenningstocht naar Bussum-Zuid. Een klein station dat duidelijk door veel forensen gebruikt wordt. Ook hier keurige ribbeltegels op het perron. De geleidelijn loopt netjes naar de uitcheckpaal en de trap. Buiten het station loopt de geleidelijn verder. Hoewel verder….. Als ik de lijn volg, beland ik midden in een enorme hoeveelheid fietsen. Die staan daar zonder fietsenrek dwars over de stoep. En dus ook dwars over de ribbellijn die ik volg. Ik stap vande stoep en vervolg over het fietspad. Op zoek naar de zebra die ik over moet steken. Helaas ook op de noppentegels die het begin van de zebra markeren, staan fietsen. Ik steek schuin over en kom niet op het goede deel uit. Een aantal keer proberen, leert dat helemaal over het fietspad lopen eigenlijk de enige optie is. Nu maar hopen dat dat in de spits verantwoord genoeg is. Tja Als jij je fiets op mijn stoep en geleidelijn stalt, ben ik helaas genoodzaakt met mijn stok over jou fietspad te lopen. (deze blog verscheen op www.unieksporten.nl

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het beestje bij de naam noemen

Een mix van nagelnieuw en eerder gezien

De normaalste zaak van de wereld