Gênant

 

De druppel koffie die, zonder dat ik het door heb, een vlek op mijn shirt maakt, tandpasta die nog in m'n mondhoek zit of wat ik zonder het te weten achterlaat in de wc-pot. Als je niet met je ogen kunt checken, zie je vaker iets over het hoofd.
Gênant en ongemakkelijk vind ik dat.

Ik gebruik trucjes om te voorkomen dat ik in zo'n situatie terechtkom. De eerste: de ogen van mijn gezinsleden. Voor ik de deur uitga, kijken zij naar mijn kleding en gezicht. De tweede: na het tandenpoetsen spoel ik mijn mond extra goed schoon, veeg flink met de handdoek en doe mijn nette jasje pas daarna aan. De derde: als ik twijfel of mijn kleding een volgende dag nog aankan, gooi ik die uit voorzorg in de was. Toch blijven opmerkzame collega's of medereizigers die aangeven dat de vrije plek waar je wilt gaan zitten vies is, heel fijn.
Ik klieder en knoei wat af. Veel controles die ik uitvoer, doe ik met mijn vingers. Is mijn bord helemaal leeg? Is mijn theeglas vol? Ik weet het, dit zou ik ook anders kunnen doen, maar mijn vingers zijn de makkelijkere en bovendien meest betrouwbare check.

Nu heb ik meestal een paar goedwerkende ogen in mijn buurt. Toen ik als student alleen woonde, regelde ik dit soort controlemomenten.
De vriendin die komt eten, gelijk je post laten voorlezen bijvoorbeeld. Bij sommige zaken heb je gewoon een paar ogen nodig. Daar moet je wel gericht om vragen.
Dat is soms best ongemakkelijk, maar het voorkomt gênante situaties.