Braille-blog

“Kan je je scherm iets kantelen?” vraagteen van mijn collega’s vriendelijk, “Ik zie nu alleen de bovenkant van je gezicht.” Voorzichtig duw ik mijn laptopscherm iets van me af. “Nee, precies de andere kant op.” Instrueert een ander. Millimeter voor millimeter zet ik mijn scherm rechterop tot ik goedkeuring hoor van mijn vergadergenoten. ‘Aan je trui te zien is het nog steeds koud op zolder bij jou.” concludeert iemand grinnikend wanneer de nog ontbrekende collega online verschijnt. Zomaar een paar informele videovergaderzaken die uitgewisseld worden. Al gauw duiken we de inhoud van ons overleg in. Afgezien van een keer roepen dat iemand nog op mute staat, zijn we allemaal snel vergeten dat iedereen thuis zit. Informatie wordt uitgewisseld, allerlei vragen beantwoord, de discussie gevoerd. De een klinkt alsof hij zijn microfoon bijna opeet, de ander hoor je met zijn pen klikken als hij nadenkend een betoog houdt. Achter mij hoor ik mijn man de zoldertrap opkomen. Hij zet een kop koffi

Ik zit aan een tafel onder twee daglichtlampen. Aan de muur voor mij een enorme spiegel. Om mijn schouders een cape om de kleding die ik draag, te neutraliseren. Als eerste is de kraag met de koele en de warme kleuren aan de beurt. Steeds wordt de kraag met repen stof naast elkaar in alle kleuren, een stukje verschoven tot we bij de warme kleuren komen. Ik hoor wat twijfel in de stem van Marisa de kleuradviseur die geroutineerd de kraag om en omklapt. Voor we begonnen met de kleurkragen, zijn mijn oogkleur, haarkleur en huidskleur goed bekeken. Grappig om hier ineens het vakmanschap van mijn oogprothesemaker te ontdekken. In de tekening van de iris van mijn kunstoog zitten meerdere kleuren verwerkt. Heel goed overeenkomend met mijn eigen oog trouwens. Al dit soort kleine details maken het verschil in welke kleur echt bij je past. De kraag met de heldere en de gedempte kleuren volgt. Deze voelt beter. Achter me maakt Marisa goedkeurende geluiden. Er zijn zes categorieën kleuren die e