Braille-blog

In Nederland gaan we prat op onze sociale zekerheid. Inderdaad een heeel mooi en goed systeem. Maar of dat de Nederlanders zelf ook socialer maakt in hun gedrag vraag ik me weleens af? Hoe worden wij meestal omschreven? Als nuchter en direct. Minder positief verwoord, zou je het ook lomp en eigengereid kunnen noemen. Ik word op straat vaak geholpen door voorbijgangers, absoluut geen klachten over. Maar steeds als ik in het buitenland ben, valt me iets op. Buitenland moet dan wel flink wat zuidelijker zijn. Zo waren we begin juni in Italië. Heerlijk weekje vakantie. Ik werd getroffen door de vanzelfsprekendheid waarmee men mij net een beetje extra hielp. Op een zeer subtiele manier, geen grote gebaren, kleine dingetjes. Je koffie voor je op tafel zetten een even je hand pakken en aanwijzen waar het staat. Een extra servetje brengen bij een moeilijker eetbaar gerecht zonder dat je er om vraagt. Niet drie keer omkijken als wij (ik geef toe we zijn best een bezienswaardigheid die lange,

Tegenwoordig gaat het om je netwerk. Hoe goed ben jij in netwerken? Hoe groot is je netwerk? Is netwerken vooral veel geblaat en weinig wol of gaat het ergens over? Persoonlijk ben ik een echte netwerker. Wat nu ik erover nadenk best gek is. Een beetje netwerker beweegt zich op bijeenkomsten soepeltjes van de ene naar de andere gesprekspartner en hoor je vaak zeggen: "nu ik je toch zie even het volgende." Beide situaties zijn voor mij niet van toepassing. Het voelt geregeld behoorlijk knullig om in een groter gezelschap te zijn. Waar ik echt even X wil spreken. Informeel toevallig even naar X toe lopen zal niet lukken. Dus vraag ik aan Y "heb jij X misschien gezien?" Daarbij het risico lopend dat Y vraagt: "x, is dat die met dat korte grijze krulhaar?" Tja, meestal ken ik dit soort details niet van mijn netwerkgenoten. Of je plompverloren bij X brengt die ook stond te netwerken met Z. Onopvallend aanhaken, is vrij onhaalbaar als je naar iemand wo