Braille-blog

Laatst werd ik geïnterviewd over knelpunten in online en fysieke toegankelijkheid. Ofwel: Waar loop je tegenaan als je niet ziet. Het interview werd gefilmd en wordt verwerkt tot korte fragmenten. Zo krijgt ontoegankelijkheid een gezicht. De vragen maakten dat ik moest nadenken wat de hobbels zijn die ik dagelijks neem. Hoe speel ik in op onverwachte situaties? Word ik wel eens onbehoorlijk bejegend? Ben ik ooit niet op mijn bestemming aangekomen? Word ik boos of gefrustreerd als ik online vastloop? Mijn antwoorden waren vooral positief. Ik vertel over de leuke ontmoetingen met wildvreemden als je hulp vraagt, de hulp die ik krijg van gezinsleden en collega’s als ik online verstrikt raak, hoe het open gesprek je brengt waar je zijn wil en je bonus informatie over de ander en een leuke dag oplevert. Ja, ik word soms boos, maar dat is meestal als ik alleen achter mijn computer zit. De stoom komt uit mijn oren als de zoveelste bezorgscooter op de geleidelijn staat. Toch kies ik voor de

Twee dikke stapels brailleboeken, de top tweeduizend op de radio en alle boodschappen in huis om lekkere recepten te maken. De kerstvakantie kan beginnen. Nu twee weken later, zijn de boeken uit. Heerlijk met een brailleboek op de bank. Ik houd van lezen en lees naast veel voor mijn werk, elke dag. Vooral op mijn treinreis van werk naar huis is het heerlijk wegdwalen in een mooi verhaal. De meeste boeken lees ik gesproken. Brailleboeken nemen veel ruimte in en er zijn nu eenmaal meer gesproken boeken. Zeker met de apps als Storytel is de keuze reuze. Toch zijn die puntjes onder mijn vingers fijner. Je kiest je eigen tempo, maakt je eigen beeld en wordt niet afgeleid door accenten die een voorlezer legt. Er zijn steeds minder braillelezers, ik moet er niet aan denken dat ik alleen gesproken zou lezen. Je mist het woordbeeld en hebt geen idee meer van de spelling van sommige woorden of namen. Ook op mijn computer kan ik niet zonder mijn brailleregel. Zeker de spraak maakt mijn leestemp