Braille-blog

Vrij, verbonden en vrolijk. Zo is deze avond het beste samen te vatten. Eigenlijk begon het al maanden geleden, toen ik zag dat de Dijk in Amersfoort zou spelen. De laatste jaren ga ik weer regelmatig bij deze band kijken. Ook 20 jaar geleden in mijn studententijd deed ik dat meerdere keren. Het was dan ook super leuk dit keer met een vriend te gaan, waarmee ik 20 jaar geleden al eens bij deze band had staan dansen. Toen ik de kaartjes bestelde, had ik aan mijn jongste (10 jaar) gevraagd of hij mee wilde. Hij houdt erg van muziek en vindt zelfs veel van de muziek waar ik van houd leuk. Van mijn andere gezinsleden moet ik het qua muziek niet hebben. Ik vond het dan ook jammer dat hij niet wilde. Vlak voor vertrek richting stad ontdekte hij echter dat zijn veronderstelling niet klopte. “oh ga je niet met een vriendin? Dan wil ik eigenlijk wel graag mee als het geen vrouwenavondje is met al dat geklets enzo.” Wij hadden geen idee of dat nog kon. Dus gingen we met zijn tweetjes de stad in

Deze blog vraagt om een korte toelichting. Meestal schrijf ik blogs die met een vette knipoog en een beetje zelfspot zijn geschreven. Ik sta doorgaans optimistisch in het leven en mijn glas is halfvol. Toch loop ik dagelijks tegen aspecten van mijn blindheid aan die pijn doen (zowel letterlijk maar vooral figuurlijk). Die kwetsbaarheid tonen, vind ik lastig. Hieronder toch een klein inkijkje. Kortzichtig, blind of ongezien? We maken ons vast wel eens schuldig aan alledrie deze “eigenaardigheden”. Of het nu in ons werk of prive leven is. Tenminste ik ben zelf ook wel eens te snel met mijn oordeel, kijk niet verder dan mijn neus lang is of trek een voorbarige conclusie. Dit soort dingen reken ik onder kortzichtigheid. Maar er is ook een andere vorm van kortzichtigheid, waar ik zelf regelmatig mee geconfronteerd word. Zoals bekend, is het kenmerk “blind” letterlijk op mij van toepassing. Dat ik daardoor dingen anders, minder snel of met een kleine aanpassing doe, betekent nog niet dat h