Braille-blog

Wat doe jij op een terrasje? Of als je op het strand ligt? Wat is het leukste als je uit gaat? Goede kans dat je antwoord op al deze vragen zoiets is als "mensen kijken". Wat denk je dat ik doe op dat zelfde terrasje, het strand of als ik uitga? Precies, "mensen afluisteren." Niet eens omdat ik zo nieuwsgierig ben, de simpele reden is dat ik weinig andere alternatieven heb. Natuurlijk een leuk gesprek, genieten van eten of drinken, lekker vor je uit dromen, die varianten beoefen ik net als jij ook. Soms is mensen afluisteren heel onderhoudend. Als de inhoud van wat ze zeggen niet zo boeiend is of ik kan het net niet goed genoeg verstaan, ga ik over tot raadspelletjes. Hoe zouden ze elkaar kennen? Waar komen ze precies vandaan? Zouden er ook mensen bij zijn die nog niks gezegd hebben? Toch ervaar ik geregeld dat er veel meer te zien dan te horen is. Want als je ergens bent zonder andere mensen in de buurt dan valt er weinig te horen. Het verbaast me vaak hoe ongelo

Ieder jaar wordt het ingewikkelder. Een vakantie zoeken en kiezen die voor ons hele gezin aantrekkelijk, uitvoerbaar en vooral vakantie is. Onze ideeën zijn helemaal niet zo verschillend. Een leuke tijd samen waarin actie en rust elkaar afwisselen. Echt veel eisend zijn we niet, maar er zijn een paar randvoorwaarden die het moeilijker maken. Een uitdaging op vakantie vind ik glutenvrij. Gelukkig wordt dat steeds makkelijker. Elke maaltijd, snack of terrasje buiten de deur betekent, opletten voor een van onze zoons. Een ziek kind in de vakantie dat wil je echt niet! Over ziek kind gesproken, de volgende is wagenziekte. Onze andere zoon is zo wagenziek dat verre vakanties met de auto een echte kwelling zijn. Omdat het voor ons allemaal vakantie is, hebben we besloten dat voorlopig niet te doen. Genoeg opties over zou je denken. Wat dacht je van een leuke camping in eigen land? Nou die camping daar heb ik het niet zo op. Iedere vijf minuten verandert de situatie. Hier een scheerlijn er

Een zaterdagmorgen in mijn ouderlijk huis. De krant komt tevoorschijn en de cryptogram wordt bekeken. Omdat ik zelf de crypto niet van papier lezen kan, leest mijn vader hardop. "Gebied in het heden en verleden." leest hij, "uh, 7 letters. Ik ben gelijk helemaal wakker. Dit is mijn ding. "De derde letter is een E," vervolgt hij. Ik visualiseer de situatie in mijn hoofd. 2 puntjes, een e en dan 4 puntjes. Een zaterdagmorgen in mijn studietijd. Ik woon op kamers zo'n 200 km van huis. Ik bel naar huis. We praten over koetjes en kalfjes en ik hoor mijn moeder op de achtergrond vragen: "Is dat Ellen? Kan ze even helpen met de crypto?" Al snel vliegen er omschrijvinen en mogelijke oplossingen over en weer. Jaren later. Met een goede vriendin van mij, bedenken we cryptische omschrijvingen voor elkaar. "Toch jammer dat we die cryptogrammen uit de krant niet zelfstandig kunnen maken. Beiden zijn we blind. De omschrijvingen kunnen we wel vinden onl

Onze zoon is bezig aan zijn laatste weken in groep acht. Daar hoort ook de eindmusical bij. Helemaal blij was ik, toen ik ontdekte dat er ouders gevraagd werden om te helpen bij het instuderen. Eindelijk is iets "wat ik kon"! Meestal worden er ouders gevraagd om te rijden, luizen te pluizen of te schmincken. Jammer genoeg vielen veel van de vrijdagen waar ik me voor opgegeven had uit. Een paar weken geleden schoof ik dan eindelijk aan bij het repeteren. Het grootste deel bestond uit orde houden… Poeh, gelukkig waren we met zijn tweeën, want dat is zeker niet mijn sterkste kant. Ik richtte me dus op waar ik wel goed in ben. Luisteren, luisteren naar verstaanbaarheid, tekstplaatsing en timing. Een van de rollen is die van een blinde buurtgenoot. Het meisje dat met mijn oude stok over het toneel schuifelde, kon ik prima wat tips en trucs geven. Ik kreeg er echt lol in toen ik merkte dat wat ik opmerkte werd opgepakt door de kinderen. Ineens stond de eerste zin van een scene en