Braille-blog

Bij ons in huis is van alles te doen, tenminste dat vinden wij volwassenen.   Toch kiezen onze jongens er geregeld voor elders af te spreken als dat zo uitkomt. Volgens zeggen, is het bij ons saai. Wat te doen dan nu we hele dagen met zijn allen thuis zitten? Precies, leve de online wereld. Het ene spelletje is nog niet klaar of de één of andere Vlog schalt al door de kamer. Onze eerder strakke afspraken over schermtijd worden met de voeten getreden. Wij hebben natuurlijk hele strenge regels, vinden onze jongens. Wanneer ik dat check bij ouders van vrienden, valt dat allemaal best mee. Maar hoe doe je dat, goede schermafspraken maken in tijden van thuisblijven? Toegegeven wij zijn niet zo bedreven in het bedenken van creatieve bezigheden voor ons kroost. Vaak komen we niet verder dan lezen, een bordspel doen of helpen bij wat klusjes in huis. Vervolgens weten ze het altijd zo te draaien dat er toch een scherm bij nodig is. Voor een bordspel verzinnen ze extra regels, waarvoor ze

In deze tijd proberen wij onze contacten minimaal te houden. Wel blijft het fijn als ons huis zo nu en dan gepoetst wordt. Bovendien heeft degene die bij ons schoonmaakt er niets aan als haar inkomsten stilvallen. Daarom vertrekken wij deze avond naar het bos, zodat zij aan de slag kan. Meestal hebben onze jongens het niet zo op wandelen. Ze zien dat als een verplichtnummer, waar ze met moeite aan deelnemen. Dit keer ontstaat er   in het stille bos iets heel anders. Het rondje lopen, voelt als een uitje, even weg van huis. Blijkbaar is na al dat schermwerk (zowel school als hobby) veel energie over. Als twee jonge honden rennen ze over de paadjes, klimmen in bomen en spelen hele scenes na. Die dan wel met het nodige geweld van al die schermspelletjes zijn overgoten. Wij wandelen gewoon een rondje en moeten flink opletten voor langs zwiepende takken, onze jongens die ineens uit het struikgewas tevooschijn springen en verbazen ons over de terminologie die ze daarbij bezigen. Ve