Posts

Thuis-kantoor

Afbeelding
Sinds jaren werk ik geregeld thuis. Het begon met twee halve dagen, zodat ik er ’s middags kon zijn als de jongens vrij waren. Mijn laptop zette ik neer waar dat toevallig handig was. Aan de eettafel of letterlijk op schoot. Tijdens de lockdown werd thuiswerken structureel en verhuisde ik naar zolder. Een open ruimte waar ook werd gegamed en soms televisie gekeken. Bij mijn baanwissel besloot ik daarom een klein bureau in de woonkamer te zetten en daar te werken. Het voldeed prima. Wel was het onrustig als er ineens iemand thuiskwam of nog moest ontbijten, terwijl ik al in een online overleg zat. Van de zomer besloten we onze zolder te verbouwen, een van de jongens slaapt daar nu en zijn oude slaapkamer is nu mijn thuiskantoor. Pas nu ik deze eigen plek heb, ontdek ik hoe ik die miste. Niet meer melden dat je een online vergadering hebt of naar een stillere plek lopen om te bellen, maar gewoon ongestoord met de deur dicht aan de slag. Ook om rustig een blog te schrijven, muziek te
Een reactie posten
Meer lezen

Vleermuis-kwaliteiten

Afbeelding
Aan het eind van mijn middelbare school nam ik deel aan een selectieweek in Londen. Het ging om de toelating tot een fysiotherapieopleiding voor blinden en slechtzienden. Ik werd op allerlei vlakken getest; één ervan was oriëntatie en mobiliteit. In een ruimte moest ik zonder stok lopen en op gehoor aangeven waar de dichte deur zat, waar een stoel stond en nog een paar van die dingen. Ik kwam er gefrustreerd vandaan. Stoelen horen staan, hoe kwamen ze daar nu bij! Ik werd overigens ook niet aangenomen, maar dat kwam vooral omdat ik geen “Native Speaker” was. Tijdens mijn studie in Maastricht navigeerde ik tussen terrassen door en liep om lantaarnpalen heen nog voordat mijn stok ze raakte. Ik ontdekte dat ik met flink wat concentratie inderdaad veel meer obstakels hoorde dan ik dacht. Als ik op de stoep loop, hoor ik of daar auto’s naast geparkeerd staan, je hoort of een ruimte hoog of laag is en ook hoor je of er iemand in een ruimte is. Die oren van mij gebruik ik dus meer dan ik dach
Een reactie posten
Meer lezen

Commissiedebat

Afbeelding
Op mijn laptop staan naast mijn mail verschillende documenten met concept antwoorden en teksten open. Via mijn koptelefoon probeer ik tegelijkertijd dwars door mijn voorleessoftware heen, het Commissiedebat zelf enigszins te volgen. Vlakbij me zitten twee collega’s die mij helpen in vergelijkbare toestand, alleen zij kunnen met hun ogen en oren schakelen tussen de taken en hebben twee schermen tot hun beschikking. Ik een leesregel van 40 tekens en een voorleesstem. In mijn mail komt de eerste vraag binnen en we overleggen wat hier het beste antwoord is. Al overleggend knipt en plakt één van mijn helpende collega’s ons antwoord in het daarvoor bestemde format en stuurt het ter goedkeuring door. Voor we het weten, belanden ook vraag 2, 3 en 4 voor ons in de mailbox. Mijn collega leest voor wat hij van het volgende antwoord heeft gemaakt en we schuiven en verplaatsen nog wat in de tekst. Dan komt het goedgekeurde antwoord op vraag 1 terug en moet ook dat worden verwerkt en verzonden naa
Een reactie posten
Meer lezen

Geven

Afbeelding
Tijdens het avondeten kwam ons gesprek op bloedgroepen: welke ieder van ons had en hoe dat was overgeërfd. Mijn vader was een groot deel van zijn leven bloeddonor en ik dacht er al jaren over ook donor te worden, maar daar was het niet van gekomen. Alsof ons gesprek was afgeluisterd, viel die week een brief van de bloedbank in de bus dat ze nieuwe donoren zochten. Met ons gesprek nog vers in mijn geheugen besloot ik actie te nemen en ging naar de website om me aan te melden. Het was zoeken, maar ik vond de vragenlijst die je moet invullen op basis waarvan het proces verder gaat. Ik las alles door en wist zeker dat ik aan de criteria voldeed om een geschikte donor te zijn. Alleen werkte de vragenlijst niet met mijn software. De selectievakjes om het goede antwoord aan te vinken, werkte niet. Ik probeerde verschillende manieren, maar steeds meldde de website dat ik helaas ongeschikt was als donor. Toevallig hoorde één van mijn kinderen me zuchten en schelden, en vinkte met de muis de
Een reactie posten
Meer lezen

Kijk eens uit je doppen

Afbeelding
Mijn man stapt op zijn fiets om een boodschap te doen. “Hang jij de was op?” vraagt hij. Onze taken in het huishouden zijn gelijk verdeeld. Praktisch is het natuurlijk wel dat hij kan autorijden en met gemak overal heen fietst, hij doet dus dit soort dingen. Ik doe iets meer in huis en kook vaker. Ik haal de was uit de machine en ga naar beneden. Het is mooi weer en daarom hangen we onze was ouderwets buiten. Ik klap het rek uit en loop naar binnen om de knijpers te pakken, die staan niet op hun vaste plek. Mopperend loop ik naar zolder terug om te zien of ze daar nog zijn, maar dat is niet zo. Misschien staan ze dan al buiten? In baantjes loop ik onze tuin door ter hoogte van het wasrek. Hopend dat ik ergens een keer de emmer met knijpers omschop. Systematisch doe ik het nog een keer, omdat ik niet kan geloven dat ze er niet staan. Tegelijkertijd moet ik om mezelf lachen. Stel dat iemand mij zo door onze tuin ziet schuifelen, wat zou die dan denken? Ik pijnig mijn hersenen om te verz
1 reactie
Meer lezen

We gaan fietsen

Afbeelding
Als klein jochie had je het er vaak over. Jij ging straks voorop de tandem. Onze eerste ervaring was op Terschelling op een simpelere, lage huurtandem. (zie Ommekeer: https://braille-blog.blogspot.com/2019/09/ommekeer.html) Een jaar later thuis was het handig als jij een stukje voorop fietste, zodat papa jouw fiets even kon gebruiken om met een omweggetje friet te halen. Je vond het spannend, maar deed het wel. Daarna had je het er nooit meer over en wij lieten dat zo. Al tijden was je lang genoeg om met gemak voorop te fietsen, blijkbaar vond je dat nergens voor nodig. Totdat wij samen naar het ziekenhuis moesten voor jouw jaarlijkse controle. Eerder gingen we met de bus (zie Gewoon moeder!: https://braille-blog.blogspot.com/2018/03/gewoon-moeder.html)) naar de kinderarts, nu naar de MDL-arts. De afspraak was vroeg in de morgen. Voor een puber die vakantie heeft wel heel erg vroeg. De bus zou meer tijd kosten. Zo’n kwartiertje extra slaap was je veel waard en je koos zonder een spoo
1 reactie
Meer lezen

Heimwee met een zachte G

Afbeelding
Het eindpunt van de trein, het station ruikt naar vers gebakken wafels. Een paar treetjes naar beneden en daar staat een bus waarvan de naam van de wijk waar hij heen gaat meteen een golf van herinneringen oproept. Niet veel later lopen we over de markt, tegenwoordig autovrij en ik voel de kinderkopjes onder mijn voeten. Verderop ratelen autowielen over diezelfde kinderkopjes. De geur, het geluid, het dialect dat ik om me heen hoor, alles brengt me meteen terug naar minstens dertig jaar geleden. Natuurlijk kwam ik regelmatig terug naar mijn studentenstad, maar deze keer is extra speciaal. Ik ben hier met onze jongste zoon, een paar dagen op stap omdat hij zijn eindexamen heeft gehaald. Eigenlijk had ik een exotischer oord in gedachten toen ik vroeg of hij het leuk vond samen een paar dagen weg te gaan om zijn middelbare schooltijd af te ronden. Hij was het die resoluut met dit plan kwam en natuurlijk stemde ik in. “Mam, zullen we naar Maastricht? Ik ga nu naar mijn vervolgopleiding, w
1 reactie
Meer lezen