Intern solliciteren (deel 3 uit de serie blogs over mijn loopbaanloop)

Daar zat ik. Drie vragenstellers aan de andere kant van de tafel. “Waarom wilde ik de baan als beleidsmedewerker Milieu en Gezondheid hebben?: "Hoe was mijn kennis over chemische stoffen en gezondheidseffecten?" “Wat wist ik van biodiversiteit?” “Waar was ik goed in?” “Waar kon ik nog wat verbeteren.” Het gesprek verliep soepel. Natuurlijk ging het wel even over mijn beperrking, maar het ging vooral over mijn capaciteit, kennis en persoonskenmerken. Mijn inmiddels opgebouwde werkervaring hielp. Het was niet moeilijk voorbeelden te geven of situaties te beschrijven. Bovendien waren de referenties in huis aanwezig. Mijn opdrachten als trainee had ik naar tevredenheid en met resultaat afgerond. Na een week volgde er een gesprek met het afdelingshoofd en werd ik aangenomen. Het eerste schot was gelijk raak. Ik had de plek binnen het ministerie gevonden die paste bij mijn studie achtergrond. Ik kreeg een vast contract voor 32 uur per week en ging aan de slag. Dioxine kippen, lood in drinkwater, luchtkwaliteit zowel buiten als binnenshuis. Het ene boeiende onderwerp was nog niet afgerond of het volgende diende zich aan. Fijne collega’s, boeiende politieke ontwikkelingen, de dagen vlogen voorbij. Week na week, maand na maand. Zo ging minstens vijf jaar voorbij. Onze oudste zoon werd geboren. De NS deed zijn best het reizen zo onaantrekkelijk mogelijk te maken. Drukke treinen, vertragingen en een beginnend gezinsleven vergden veel! Tijd voor verandering! (Deel 3 uit de serie over mijn loopbaanloop en hoe die kan gaan als je toevallig niet kan zien)