Je beperking als verdienmodel?
Maak van je kwetsbaarheid je kracht, je beperking als “unique selling point” of vertel je ervaringsverhaal dan kunnen anderen er van leren. Prachtige uitgangspunten, in zekere zin is dat wat ik doe met deze braille-blog. Je beschrijft een ander perspectief, verrast mensen soms en geeft gebeurtenissen een plek.
Wat gebeurde er dan met mij, vraag ik me af, toen in een grote online bijeenkomst van mijn werk een “lotgenoot” de inspirerende spreker bleek? Het verhaal was goed, het publiek aandachtig en toch voelde het bij mij ongemakkelijk. Zeker, dat ongemak zit in mij dat heeft met zo’n spreker niets te maken. Maar wat is het dan? Ook mijn leven is regelmatig onderwerp van artikelen, presentaties en filmpjes. “Kijk eens wat allemaal binnen bereik ligt als je een beperking hebt?” Voor mij een manier om een voorbeeld te zijn voor lotgenoten die nog niet weten hoe ze het leven met hun beperking moeten vormgeven, het rolmodel waaraan je je kan optrekken. Ook ik had vroeger zo’n rolmodel. Grappig genoeg zijn we nog altijd zeer goede vriendinnen. Zij was dan ook degene met wie ik mijn onbestemde gevoel deelde.
Inspireren, vertellen hoe je zaken oplost, belangrijk om te doen. Mijn ongemak zat in iets anders en we hadden dat beiden. Het lag aan de setting, aan het feit dat iemand zijn veerkracht vermarkt. Ik weet het natuurlijk niet, maar ik veronderstel een aardig uurtarief voor dit verhaal. Het idee alleen al dat je over je beperking komt vertellen tegen betaling, ik krijg er buikpijn van. Of kwam het omdat ik steeds dacht: “Hallo ik weet ook nog wel een paar voorbeelden…. ”
Ik ken best veel “lotgenoten” die voorlichting geven op scholen, mensen die tegen vergoeding hun ervaringsverhalen en standpunten inbrengen bij onderzoek of ontwikkeling van nieuwe producten. Begrijp me niet verkeerd dit soort inbreng moet worden betaald. Het is werk. Veel te vaak gaat men er vanuit dat je wel tijd hebt om gratis mee te denken. Echt niet, tijd is schaars en voor wat hoort wat. Maar je beperking gebruiken als verdienmodel, is voor mij echt een brug te ver.
Prachtig Ellen. Wat een dilemma. Je zet me weer eens aan het denken. Dankjewel! Theo van Alphen
BeantwoordenVerwijderen