Door de vingers zien (braille)

Twee dikke stapels brailleboeken, de top tweeduizend op de radio en alle boodschappen in huis om lekkere recepten te maken. De kerstvakantie kan beginnen. Nu twee weken later, zijn de boeken uit. Heerlijk met een brailleboek op de bank. Ik houd van lezen en lees naast veel voor mijn werk, elke dag. Vooral op mijn treinreis van werk naar huis is het heerlijk wegdwalen in een mooi verhaal. De meeste boeken lees ik gesproken. Brailleboeken nemen veel ruimte in en er zijn nu eenmaal meer gesproken boeken. Zeker met de apps als Storytel is de keuze reuze. Toch zijn die puntjes onder mijn vingers fijner. Je kiest je eigen tempo, maakt je eigen beeld en wordt niet afgeleid door accenten die een voorlezer legt. Er zijn steeds minder braillelezers, ik moet er niet aan denken dat ik alleen gesproken zou lezen. Je mist het woordbeeld en hebt geen idee meer van de spelling van sommige woorden of namen. Ook op mijn computer kan ik niet zonder mijn brailleregel. Zeker de spraak maakt mijn leestempo hoger, maar ik lees altijd mee met mijn vingers. Op stations helpen de braillebordjes op de leuning om te lezen bij welk perron je bent, die enkele keer dat een restaurant een menukaart in braille heeft, geniet ik extra van het uitzoeken van een gerecht. Nu was het vier januari de geboortedag van Louis Braille met extra aandacht voor dit puntjesschrift. Wat mij betreft mag die aandacht er vaker zijn. Ik kruip nog even met een braileboek op de bank. Mijn voorraadje boeken is nog net niet uit.