Vertraging zorgt voor goede gesprekken

Misschien doet de titel je denken aan iets met volle aandacht doen, mindfulness. Helaas! Het gaat hier over letterlijke vertraging, als je ’s morgens vroeg op weg naar je werk en er is gedoe met het OV. Thuis zie ik in de NS app al dat de intercity niet vanaf Schothorst vertrekt. Ik schiet vlug mijn jas aan en pak een trein eerder naar Amersfoort Centraal. In de wachttijd daar haal ik koffie bij de kiosk en raak aan de praat met degene voor mij in de rij. Als de intercity naar Den Haag arriveert, is het dringen. Gangpaden en balkons staan vol. Vriendelijk laveert een medereiziger me naar binnen. Jammer genoeg vindt het personeel vertrekken met zo’n volle trein onverantwoord en iedereen stapt weer uit. Op naar een ander perron waar een volgende trein gaat. Een man vraagt of ik het fijn vind om mee te lopen. Ik neem meteen zijn aanbod aan en onderweg babbelen we gezellig over waar we naar op weg zijn. De volgende trein is bijna nog voller, maar dit keer vertrekken we wel. Als haringen in een ton op het balkon. Rustig op je telefoon kijken, lukt niet en dus raken we met elkaar in gesprek. Eerst klagen over de vertraging, maar al gauw gaat het over wat voor werk we doen en ontdekken we dat we beiden voor de rijksoverheid werken. In Utrecht kiezen we allebei een ander alternatief voor het vervolg van onze reis. Nu is het een studente die hulp aanbiedt om in de drukte de deur van de trein te vinden. Ze vertelt me over haar studie en voor we het weten, zijn we op onze bestemming. Op het perron in Den Haag duikt ineens de medereiziger uit de rij bij de koffie weer op. “Hallo, vind je het fijn als ik een stukje mee loop?” We blijken beiden op weg naar een ander ministerie. Ik om te gaan werken, zij voor een overleg vanuit een zorgorganisatie. Als we de brug oversteken, hebben we uitgevonden dat we een gezamenlijke bekende hebben. En zo ontmoet ik allerlei leuke mensen. Nee, geen pleidooi voor vertraging, maar wel voor meer contact met elkaar onderweg.