Verbaal kabaal

Als je niet ziet, gaat vrijwel alle communicatie gesproken of in elk geval in 95% van de gevallen met geluid. Even een blik van verstandhouding zit er niet in. Tenminste, ik kijk geregeld veelbetekenend naar iemand, maar of diegene dat ziet en ook zo interpreteert, blijft een raadsel voor mij. Hoeveel leuke mannen ik al niet op mijn warmste glimlach heb getrakteerd, hoe vaak ik mijn kinderen een vertederende blik heb toegeworpen of mijn collega’s heb aangekeken met de bedoeling zonder woorden te laten zien dat ik het roerend met ze eens ben, geen idee of dat signaal is aangekomen. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde. Want iemand die kan zien, zet zijn nonverbale communicatie nooit uit. Van hoeveel mooie mannen ik hun warme blik gemist heb, hoeveel vragende blikken van mijn kinderen me zijn ontgaan of hoeveel collega’s zaten te knikken, terwijl ik aan het woord was, werkelijk geen idee. Toch kan ik veel van dit soort dingen wel aanvoelen. Ik ben niet bovengemiddeld sensitief, maar word niet door visuele prikkels afgeleid. En dat scheelt enorm! Mijn oren zijn wel altijd ontzettend aan. Ik hoor vaak veel meer dan de mensen om mij heen. Dat gesprek verderop in de trein, de rammelende fiets of die collega die steeds gaat verzitten, ik heb ze gehoord. Daarnaast zijn veel van mijn hulpmiddelen uitgerust met spraak. Mijn computer leutert de hele dag tegen me, net als mijn telefoon. Ook de weegschaal spreekt mijn gewicht luid en duidelijk uit. Of dat niet genoeg is, wordt dat nog 3x herhaald. Heeft een film of tv-serie audiodescriptie dan vertelt deze precies wat het beeld laat zien. Tel daar mijn hobby’s zoals muziek maken en luisteren, lezen (precies vaak gesproken boeken) en sporten (waarbij de oefeningen verbaal worden uitgelegd) bij op en je snapt, af en toe stilte is een weldaad voor mijn oren. Achter de computer heb ik meestal een koptelefoon op en ook de oortjes van mijn telefoon zijn vaak in gebruik. Tenslotte wil ik niemand anders storen met al dat geleuter tegen mij. Soms heb ik mijn oren ook voor de omgeving nodig of wil ik gewoon even niks in of op mijn oren hebben. Dan kan het gebeuren dat mijn telefoon ineens begint te praten, omdat er een whatsapp bericht binnenkomt. Theoretisch kan iedereen dan horen wat de inhoud is van zo’n bericht. Dat wil ik natuurlijk niet. Gelukkig staat mijn spraak zo snel dat de meeste mensen compleet missen wat er gezegd wordt. Het blijft ongemakkelijk voelen als je telefoon ineens begint te ratelen. Ik stel me dan altijd voor wat er zou gebeuren als mijn telefoon een bericht voorleest dat beter niet door anderen gehoord kan worden. Ach, het houdt het leven spannend. En als ik dat risico echt wil uitsluiten zet ik de voice-over uit. Rust! Even geen verbaal kabaal!