De prijs van zelfstandigheid

Autonoom, onafhankelijk, vrij, zomaar een paar (voor)waarden waar ik erg op gesteld ben. Het zijn de pijlers onder het voor mij zo belangrijke “zelfstandig” zijn. . Niet alleen als het gaat om mijn werk, in mijn dagelijks leven is dit voor mij minstens zo belangrijk. Bij het uitvoeren van hobby’s, sport, kleding kopen, vrienden opzoeken, de zorg voor mijn gezin en familie, overal speelt het behouden van mijn zelfstandigheid een rol. Ik moet er best veel voor doen om echt zelfstandig mee te kunnen doen. Vaak is dit “doen” letterlijk van toepassing. Organiseren, regelen, voorbereiden, plannen, afspraken maken, alternatieven verzinnen en ga zo maar door. En al ben ik voorbereid, dan nog heb ik mijn improvisatievermogen en sociale netwerk best vaak nodig om mijn zelfstandigheid te bewaren. Het kost iets en gaat soms ten koste van iets aan die verrekte zelfstandigheid trouw te blijven. Een paar voorbeelden: Afgelopen maandag op weg naar mijn werk, ontdekte ik per toeval dat de bushalte waar ik altijd uitstap tijdelijk is vervallen. Ik was vroeger op weg dan normaal, daarom keek ik in mijn OV-app hoe laat mijn aansluitende bus zou vertrekken. Daardoor las ik gelukkig op tijd dat mijn gebruikelijke halte niet bereikbaar was. Ook de omliggende bushaltes waren uit de busroute gehaald. In een split-second moest ik verzinnen hoe ik dit ging oplossen. Gewoon elders uitstappen en met mijn GPS proberen op mijn werk te komen, leek me geen goede optie. Een collega bellen op dit vroege tijdstip evenmin. Ik reisde dus verder naar een ander station waar ik een taxi nam naar mijn werk. De prijs was dus letterlijk, het betalen van de taxi. Voor een keer niet erg, maar voor twee keer per dag, een paar keer per week, een maand lang wel wat begrotelijk. Daarom verkende ik met twee collega’s in onze lunchpauze de alternatieven. Er bleek een bushalte iets verder lopen te zijn. De anders ontspannen lunchwandeling was er die dag dus een van opletten en onthouden. Boodschappen doen bij de supermarkt vindt niemand denk ik echt leuk. Eerder deed mijn man onze weekboodschappen. Inmiddels hebben we onze huishoudelijke taken wat herverdeeld en doe ik de boodschappen. Online blijkt dit voor mij een stuk minder inspanning te kosten dan bij de winkel zelf. Hierdoor hebben we wel wekelijkse bezorgkosten. Een letterlijke prijs dus, waarmee ik energie in de vorm van inspanning bespaar. Voor mijn wekelijkse sportschoolbezoek en mijn wekelijkse avondje zingen, schakel ik mijn sociale netwerk in. De sportschool kan ik zelfstandig echt niet bereiken. De koorrepetitie locatie wel, maar meerijden, is hier de makkelijkere en gezelligere optie. Bovendien zijn beide activiteiten in groepsverband. Is mijn ophaler verhinderd dan is er makkelijk een ander geregeld. Het is steeds een afweging welke investering ik doe. De ene keer in geld, een volgende in extra inspanning, weer een andere keer in hulpvragen. Daarnaast verkeer ik in de gelukkige omstandigheid drie goedziende gezinsleden achter de hand te hebben. Toch zie ik dat echt als de reserve optie. Liever betaal ik zelf voor mijn autonomie, onafhankelijkheid en vrijheid. Wel zijn het mijn gezinsleden die soms flink balen van die partner/moeder die uitgeput op de bank zit, al in bed ligt of druk aan het regelen is. Ze begrijpen gelukkig volkomen dat mijn zelfstandigheid een prijs heeft. Die mij veel waard is en die ik voor geen goud zou willen missen.