Gedeelde smart

Nadat ik de voordeur achter me op slot heb gedraaid, zet ik de pas erin. Als ik doorloop, haal ik nog een trein eerder en heb ik wat meer tijd voor de overstap. Niet ver van ons huis stuit ik op een busje dat op de stoep staat. Waarschijnlijk een taxibusje dat oudjes bij het Leger des Heils gebracht heeft. Niet alleen neemt het de hele stoep in beslag, ook staat het op de geleidelijn die de oversteekplaats markeert. “Tjonge, jonge,” denk ik lachend “Help je de ene mens, maar bedenk je niet dat er ook nog andere mensen zijn die daar last van hebben.” Ik stap het fietspad op, loop om het busje heen en steek de zijstraat over. Ik vervolg mijn route over een smal voetpad langs water, waar het altijd laveren is tussen overhangende takken en tegenliggers. Ik bereik weer een zijstraat en steek over. Ik zoek de geleidelijn. Die loopt hier in een hoekje, zodat je de enkelhoge paaltjes mist, neergezet om te voorkomen dat mensen met de auto de stoep op rijden. De paaltjes mis ik, maar ik loop vol tegen iets op dat op dit stukje geleidelijn staat. Eerst denk ik nog dat ik scheef gelopen ben, maar nee hoor, midden op de geleidelijn staat iets. En niet alleen erop ook ernaast. Ik betast het ding en ontdek al gauw dat het een fiets is. Aan het mandje voorop concludeer ik dat dit waarschijnlijk gaat om de deelfietsen die overal in onze wijk opduiken. Hier kan ik niet om lachen. Overal staan die deelfietsen en deelscooters. Vaak zomaar ergens achtergelaten, zonder te kijken of je zo’n ding goed parkeert. Soms staan ze ergens weken voor iemand ze weer gebruikt. Meestal zie je jongeren op deze e-bikes en e-scooters rondrijden. “Zou dit de doelgroep zijn?” Ik betwijfel het. Ik ben zeker niet tegen deel-vervoer, maar zoals het bij ons in de wijk is, schiet het volgens mij compleet zijn doel voorbij. Ik vervolg mijn weg en haal de eerdere trein nog net. Als ik ‘s avonds terugkom, stuit ik onderaan de stationstrap opnieuw op zo’n kreng. Ditmaal strak onderaan de trap en voor de uitcheckpaal. Ook de deelfietsen op en naast de geleidelijn staan er nog. Het zijn er inmiddels drie. Blijkbaar lijkt dit een goede standplaats zo op de hoek…. . Fout voorbeeld doet fout volgen. Thuisgekomen, vraag ik mijn man om even mee terug te lopen om te bekijken wat hier precies de situatie is. Er staan inderdaad drie deelfietsen. Twee op en één vlak naast de geleidelijn. Helaas zijn de fietsen van verschillende deelfiets-providers. We schrijven de nummers en providers op en tillen samen de fietsen van de lijn weg. Thuis kost het ons de grootste moeite om via internet de juiste websites en formulieren te vinden om een klacht in te dienen. Eén van de providers heeft niet eens zo’n klachtenformulier en bereiken we niet. De fiets bij het station laten we maar even voor wat het is. Een dag later zijn twee van de drie fietsen inderdaad keurig weggehaald. De derde fiets staat nog dagen tegen het muurtje waar wij hem hebben neergezet. In dit soort gevallen twijfel ik toch of “gedeelde smart” wel echt halve smart is.