Braille-blog

“Wat voor partner wil jij later?” vraagt onze ene zoon aan de andere. “Ik blijf single,” antwoordt deze stellig, “veel te veel gezeur.” Ik schiet in de lach en zeg dat zijn standpunt vast wel verandert. Zoals vaker bij dit onderwerp, vragen ze aan ons waarom wij in vredesnaam voor elkaar gekozen hebben. Allerlei argumenten volgen. Ze begrijpen niet wat ik leuk vind aan hun vader. Vervolgens moet ik het ontgelden. “Als ik later een vriendin krijg, wil ik in elk geval nooit iemand die blind is.” Je zou misschien denken van niet, maar mijn jongere versie is het op dit punt met onze oudste eens. Toen ik jong was, had ik niet veel voorwaarden aan een partner, maar blind mocht hij niet zijn, dat leek me ongelofelijk onhandig. Inmiddels denk ik hier genuanceerder over. Iemand die net als jij iets niet kan, kan zich veel beter in jouw situatie verplaatsen. Je deelt iets op een manier die niemand anders snapt. Toch ben ik heel gelukkig en blij met mijn goedziende man. Dat gedeelde stukje vind...

Ik ben zeker zoet of beter gezegd ik ben een ontzettende zoetekauw. Mijn regel is wel dat ik van mezelf pas snoepgoed mag als Sinterklaas echt in het land is. Ik ben dol op chocola, de chocolade-kruidnoten zijn mijn favoriet. Zo’n kruidnoot is net een braillepuntje en ik maak van mijn voorraadje bij een kop thee dan ook altijd woorden en letters, tot de A (een enkel puntje) van alweer op, overblijft. Dit jaar kreeg ik op mijn werk een Sinterklaasverrassing die ik bijna zonde vind om op te eten. De weg waarlangs ik hem kreeg, is eigenlijk nog leuker. Vorige week organiseerden mijn collega’s de “dag van arbeid en gezondheid”. Omdat dit onderwerp voor onze hele directie interessant is, werd het programma rondgestuurd. In de weken vooraf wezen verschillende collega’s mij op de workshop “werken met een visuele beperking” op het programma. Helaas paste het congres en dus ook de workshop niet in mijn agenda, bovendien vermoedde ik dat ik niet veel zou horen dat ik niet al weet en ervaar. Daar...