De regie terug

We hadden nog een paar dagen vrij na onze ontspannen vakantie. Heerlijk was het. Het voelde als eindeloos. Al was het 3 weken. We waren op twee verschillende plaatsen in eigen land. Daaartussen zat een weekje thuis. Eerst een week in een huisje op een park, de laatste week in de stayokay op Texel. De weg in zo'n huisje wijst zich snel. Al is eten koken met een onbekend wiebelig fornuis wel een uitdaging en durfde ik dat hier alleen als mijn goedziende man in de buurt bleef. Binnen en rondom het huisje redde ik me prima. Op zo'n park neem ik zelden de moeite om zelf uit de voeten te kunnen. Het is groot, druk en voor ik het echt onder de knie heb, vertrekken we alweer. Ook de stayokay was groot en goed bezocht. Ons verblijf hier, was korter, daarom besloot ik geen energie te steken in het leren van de weg. Een bewuste keuze die zo zijn consequenties heeft. Als ik me even terug wil trekken op onze kamer, moet iemand me brengen. Moet ik naar het toilet dan is ook een van de gezinsleden de pineut om even mee te lopen. Natuurlijk leidt dit regelmatigtot allerlei commentaar. "moet je nu alweer?" "moet dat echt nu." Enzovoort. Het ontbijt was in buffetvorm. Je raad het al ook hiervoor was ik afhankelijk van de hulp van mijn gezin. Na een paar dagen dringt zich dan steevast de vraag op, had ik niet toch moeite moeten doen om zelf de weg te leren? Als ik er alleen zou zijn geweest, was dat het eerste wat ik gedaan zou hebben. Uit ervaring weet ik dat dit extra energie kost. Ofwel een minder ontspannen verblijf. Maar is dat wel echt zo? Ik weet het niet. Wel weet ik dat het een keuze is die alleen ik kan maken bij de start van een verblijf. De eerste dag waarop we thuis zijn, wandel ik naar het winkelcentrum voor een boodschap, kook zorgeloos en zonder te hoeven zoeken het eten en ga naar de wc zo vaak en wanneer het mij uitkomt. Ik heb de regie terug, realiseer ik me tevreden.