Ik kijk met mijn neus

Een walm van Axe deodorant prikkelt mijn neus op de overloop, dat betekent dat onze oudste, na meermalen waarschuwen, eindelijk uit bed is. In de badkamer ruik ik tandpasta, dan is hij vast al op weg naar de bus. De tijd tussen opstaan en vertrekken, maakt hij steeds korter. Ook ik maak me klaar voor een werkdag op kantoor en spray een beetje van mijn vaste geurtje op. Op weg naar het station fluiten de vogels en ruikt het naar een frisse voorjaarsdag. Naast me in de trein komt iemand zitten met een kop koffie. Als zij in Utrecht is uitgestapt, wordt haar plek ingenomen door iemand die net voor het instappen een sigaret heeft gerookt, dan ruik ik toch liever die koffie. Station Den Haag centraal is een mengelmoes van vers gebakken broodjes en remolie van treinen. De rioollucht die even later mijn neus binnendringt, vertelt me dat ik op de goede route onder het gebouw van een ander ministerie doorloop. Wanneer ik iets later onze verdieping oploop, ruik ik koffie. Dat is pas sinds kort. Op onze verdieping was geen koffieautomaat, maar omdat men het onveilig vond dat ik met mijn hete koffie trap op en af liep, hebben wij er tegenwoordig gelukkig zelf één. Bij mijn werkplek aangekomen, herken ik het geurtje van een collega, vermoedelijk zit zij vandaag tegenover mij, nu is ze even van haar plek. Als ik later die middag thee haal, ruik ik aan de verpakte zakjes om uit te vinden welke soort thee het is. Niet honderd procent waterdicht, maar het voorkomt wel dat ik ineens zo’n vreselijk, chemisch smakende vruchtenthee in mijn beker hang. Ik ken best veel mensen die een hekel hebben aan parfums en aftershave luchtjes. Ik word er blij van. Mij geeft het informatie over wie er in de buurt is. Natuurlijk je moet niet overdrijven met de hoeveelheid die je ’s morgens gebruikt, hoewel…. Op de middelbare school herkende ik mijn favoriete docent Nederlands altijd eerder aan zijn heerlijke aftershave dan dat klasgenoten hem hadden gezien. Geuren van vroeger, het blijft bijzonder hoe sterk die verbonden zijn met je herinnering. Zo doet zware shag me denken aan mijn opa, krijg ik nog steeds buikpijn van de geur als ik een ziekenhuis binnenloop en brengt Zwitsal meteen herinneringen boven uit de tijd dat onze kinderen nog klein waren. Ook om me te oriënteren maak ik gebruik van mijn neus. Dat je een supermarkt ruikt, weet iedereen, maar wist je dat je ook ruiken kan of je een kledingwinkel, boekhandel of electronicazaak binnenstapt? Op die manier kan ik heel wat plekken zelfstandig vinden, ik kijk gewoon met mijn neus.