Geen zicht, wel inzicht

Ik zie ze zelf vaak staan op Linkedin. De melding dat je iemand kan feliciteren met zijn of haar werkjubileum. Toch was ik verrast ineens een aantal mailtjes met felicitaties te ontvangen. Ik blijk inmiddels 10 jaar bij het RIVM te werken, Overigens wel in verschillende functies. Persoonlijk vind ik 10 jaar al best lang. Maar als ik zo eens om me heen vraag, zijn er heel wat collega's die er al waren voor ik hier werkte. Het grappige is dat ik precies 20 jaar geleden met werken begon. Een van de felicitaties kwam van een connectie die destijds de cursussen speciaal voor de trainees verzorgde. Ik was een van die trainees bij het ministerie, die toen trouwens nog gewoon starters heten. We wisselden per mail wat wetenswaardigheden uit. Een daarvan wil ik jullie niet onthouden. Ik was zelf namelijk behoorlijk verbaasd over mijn introductie van destijds. In het voorstelrondje op de eerste cursusdag had ik gezegd: "ik ben Ellen. Ik ben wel blind maar niet dom." Zoiets zou ik nu niet zo snel meer zeggen. Sterker nog ik zeg vaak helemaal niks over het ontbreken van mijn zicht tijdens een kennismakingsrondje. Waarbij je ontbreken van zicht vooral niet moet verwarren met ontbreken van inzicht. Mijn introductie van 20 jaar geleden liet weinig ruimte voor twijfel. Bam, zo zit het. Voor mij is werken zonder gezichtsvermogen gewoon werken. Het gaat om het resultaat dat je levert, maakt niet uit hoe je dat doet. Ik weet na al die jaren werkervaring heel goed wat wel en niet uitvoerbaar of organiseerbaar is. Stiekum denk ik zelfs dat er ook werkzaamheden zijn waar ik juist beter in ben dan mijn ziende collega. Ik vraag me wel af of mijn collega's en leidinggevenden hier bij stil staan en het gebruiken. Deze week ga ik naar een symposium over de samenwerkende overheid. Altijd een heel geregel. Proberen de presentaties van te voren digitaal te krijgen, de route uitstippelen, een plekje in de zaal zoeken. Toch weet ik al dat de mensen die ik daar ga ontmoeten mij niet dezelfde dag weer zijn vergeten. Misschien onthouden ze mij wel als die dame van het RIVM "wel blind maar niet dom." Ik ga nu vast nadenken over een goede introductie zin, wel een andere dan 20 jaar geleden. zoiets als: "ik ben Ellen wel blind, maar altijd in voor samenwerking, want ik ondervind dagelijks aan den lijve dat je samen verder komt dan alleen."