Dat vraagt u aan de verkeerde ouder

Sinds mijn vijfde jaar ben ik helemaal blind. Oorzaak vroeggeboorte in combinatie met een medisch foutje. Al na 28 weken zwangerschap vond ik het wel genoeg en kwam tevoorschijn. Helaas stond de couveuse niet klaar. Ik zou het toch niet halen, dacht men, maar dat liep anders. Er werd als een speer gehandeld: de zuurstofkraan in de couveuse ging wijd open en jammer genoeg werden mijn ogen niet afgedekt. In mijn eerste vijf jaar zag ik met één oog goed. Toen het netvlies van het goede oog begon los te laten, volgden er heel wat operaties waardoor ik tot mijn achtiende het ziekenhuis echt te vaak heb ‘gezien’. Onze oudste werd na 39 weken gezond en wel geboren. Net als iedere jonge ouder, bezochten we het consultatiebureau. Meestal ging ik alleen, soms ging er voor de gezelligheid iemand mee. Precies bij de ogentest, had ik mijn moeder bij me. Niet zo slim van mij, want het oogartsentrauma hebben we samen opgelopen. Ik besloot haar in de wachtkamer te laten, terwijl ik binnen was. ‘Heeft u het idee dat er dingen zijn die uw zoon niet goed ziet?’ Ik opende mijn mond, maar er kwam geen geluid. ‘Niet goed ziet?’, echoode het in mijn hoofd. Hij ziet juist hartstikke veel, tenminste... ‘Dat vraagt u echt aan de verkeerde ouder’, antwoordde ik droogjes. ‘Ik zal het eens aan mijn man vragen.’ Terug in de wachtkamer, meldde ik mijn moeder dat alles in orde was. Later bij de orthoptist bleek onze zoon inderdaad niet alles te zien. Geen grote afwijking hoor, vooral een flinke cilinder. Brilletje aangemeten en geen enkel probleem meer. Toch blijft het jaarlijkse bezoek aan de orthoptist voor papa. Je zou denken dat dat jeugdtrauma van mij wel wegzakt: niet dus. Elke spreekkamer met ooglampjes, druppels en wat niet meer, zie ik liever niet van binnen. Zelfs of misschien wel vooral niet in combinatie met mijn kinderen. Zo blijft de oogarts voor hen neutraal en word ik niet aan mijn ervaringen herinnerd. Wel begrijp ik tegenwoordig mijn eigen moeder op dit vlak beter dan ooit. Dus mam, als jij door je toenemende leeftijd straks naar de oogarts moet, zal ik er voor je zijn, wanneer je maar wilt! (Deze blog schreeef ik voor Oog, het magazine van de Oogvereniging)