Ongeschreven regels in het OV

Ik verplaats mij zeker als ik alleen reis per openbaar vervoer. Op weg naar mijn werk reis ik meestal in de spits. Maar in het weekend of op mijn vrije dag, zit ik ook wel op andere momenten in bus of trein. In de spits is het vrij duidelijk. Woekeren voor een plekje. Niemand die het in zijn hoofd haalt om zijn of haar tas op de bank naast zich te zetten. Alle plekken zijn bezet. Zelfs op de trap zitten mensen. Ik ben altijd weer stomverbaasd als ik bij mijn uitstap station de trap afloop en de trapzitters niet eens een poging doen om even op te staan en aan de kant te gaan. Schijnbaar denken ze, ik zit, en dat houd ik zo. Iedere keer weer moet ik mezelf bedwingen om niet een keer keihard door te lopen naar beneden. Tenslotte zie ik ze niet zitten en zij zitten met hun rug naar degene die de trap afloopt. Meestal wordt een botsing voorkomen door medereizigers die vragen of de trapzitter even op wil staan. Met zichtbare tegenzin staat men op en kan ik er makkelijker langs. Buiten de spits gelden andere regels. Dan is het de bedoeling dat je je zo veel mogelijk verspreid. Dus naast iemand gaan zitten als er nog banken vrij zijn in de bus of coupé is eigenlijk not done. Nu overzie ik de situatie niet en zoek ik gewoon de eerste lege plek. Geregeld ga ik daardoor naast iemand zitten, terwijl er elders nog een lege bank is. Soms hoor ik dan een zucht of pakt iemand zijn spullen om dan maar. Zlef op de lege bank te gaan zitten. Stel je voor dat we te dicht bij elkaar zitten… Iets anders dat het in de trein voor mij onhandig maakt, is dat mensen op hun plek blijven zitten. Dus zit je aan het gangpad en is degene naast je bij het raam opgestaan dan schuif je niet op. Als ik een vrije plek zoek, kan ik dat sowieso maar aan een kant tegelijk. Immers in mijn andere hand heb ik mijn stok. Ik voel of er schouders zijn. Zo’n lege plek bij het raam vind ik dus nooit. Al deze ongeschreven regels over waar je wel of niet kan of zou moeten gaan zitten, leveren mij binnenpret op. Het bovenstaande is dus zeker niet als klacht bedoeld. Vooral als verbazing. Zo heb ik zonder mijn reisgenoten te kunnen bekijken toch lol om al die mede treinen bus genoten. (deze blog verscheen ook op www.unieksporten.nl