Geluiden van vroeger
Bij het zoeken naar een paar schaatsen vorige week voor een van onze kinderen
kwam ook iets anders tevoorschijn. Ik herinnerde me wel dat dit ergens op zolder
moest liggen, maar aan de datum van de kranten te oordelen waar de doos mee was
afgedekt, stond hij al minstens 15 jaar onaangeroerd tussen de andere dozen.
Stapels cassettebandjes zaten keurig gecategoriseerd en voorzien van een braille
opschrift in deze doos. Nu moest ik op zoek naar een apparaat waarmee ik de
geluiden tot leven kon wekken. Onderuit een la diepte ik een kleine
cassetterecorder op en na batterijen te hebben gevonden, kon het avontuur
beginnnen. Het merendeel van de cassettes was gevuld met muziek. Een prachtig
tijdsbeeld van waar ik destijds als tiener naar luisterde, streelde mijn oren.
En eerlijk is eerlijk heel erg veranderd is mijn muzieksmaak sindsdien niet.
Interessanter werd het toen cassettes vol eigen opnames aan de beurt waren. In
onze vriendengroep van destijds, maakten wij bandjes voor elkaar. Wanneer iemand
iets spannends moest doen, zoals een examen, bruiste het van creativiteit. Ter
aanmoediging en ontspanning ontving diegene dan een cassette vol met eigen
gemaakte liedjes, raadsels en opnames van alledaagse bezigheden. Ongelofelijk om
die jonge stemmen vol energie en plezier terug te horen. Verder vond ik opnames
gemaakt tijdens gebeurtenissen zoals het vieren van Sinterklaas, een treinreis,
een avond muziek maken, Daar kan geen fotoboek tegenop. De kostbaarste
herinneringen kwamen boven toen ik de opnames van de musicals die we op onze
middelbare school opvoerden terug hoorde. Een groep van een stuk of 50
geselecteerde leerlingen studeerde jaarlijks met een aantal docenten grote
musical producties in. In het begin durfde ik me daar niet voor op te geven, tot
ik in de derde klas leskreeg van een van de betrokken docenten. De auditie staat
me nog helder voor de geest. Wat vond ik dat spannend! Ik startte in het koor,
maar algauw deed ik ook mee in het ballet. Om gelijk te kunnen blijven met de
rest hielden we elkaar vast. Dit fysieke contact bleek ook voor de anderen die
allemaal wel konden zien zeer effectief. Het geheel werd beter. Weer een jaar
later waagde ik het erop me aan te melden om een van de rollen te spelen. Wat
was het spannend om te spelen dat je de krant las op het toneel, terwijl ik dat
in mijn gewone leven natuurlijk nooit deed met een papieren krant. Ik was
onderdeel van het geheel, geen uitzondering en genoot. Het gaf me
zelfvertrouwen, eigenwaarde en de bevestiging die ik in mijn puberteit zo nodig
had. Bij het horen van deze opnames stond ik weer op het toneel en schoten hele
lappen tekst van scenes door mijn hoofd. Nu snel uitzoeken hoe ik al dit moois
kan digitaliseren,zodat het behouden blijft. Geluiden van vroeger, het plezier
spat er vanaf!
Wat een mooie blog weer Ellen!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig!
BeantwoordenVerwijderen