Allemans vriend

Ja ik ben een allemansvriend. Niet alleen omdat ik houd van contact met mijn collega’s en een leuk gesprek op zijn tijd, maar evengoed om energie te sparen. Zelf zoeken vraagt nu eenmaal meer inspanning van mij dan even meelopen. Laatst haakte ik in bij een mannelijke collega die zich hardop afvroeg of zijn vriendin het wel goed zou vinden dat hij met een “vreemde vrouw”gearmd liep. Ik stelde hem gerust. “ik ben recordhouder hier op het werk in met de meeste mensen gearmd lopen.” Tja dat vraagt natuurlijk om harde cijfers…. Is even rekenen. Per dag loop ik gemiddeld bij zo’n 10 mensen aan de arm (op het schoolplein om wat kinderen en fietsen heen, bij het station op zoek naar de incheckpaal, bij het instappen van de trein, uitchecken, overstappen op de bus,van de bushalte naar de poortjes, op weg naar een vergadering, lunch halen in de kantine, van de bus weer naar het station, uitchecken en dan ben ik er vast nog een paar vergeten. Laat de helft van deze gezellige en handige hulp een man zijn. Dan kom ik inderdaad op 5 per dag. Gelukkig is mijn man niet jaloers en houdt hij zelf het echte record in handen. Natuurlijk kan ik het ook alleen enzorg ik altijd dat ik zelf de weg ook weet, maar in de drukke spits of op een nieuwe plek, spaart het mij energie die ik dan gewoon aan mijn werk kan besteden. Al deze ontmoetingen leveren me ook veel op. Ondertussen ken ik heel wat collega’s en probeer ik altijd te weten te komen wat ze voor werk doen. Regelmatig komt deze kennis van pas als ik op zoek ben naar expertise over een onderwerp of een contact. Het mooiste voorbeeld was een aantal jaar geleden op het feest voor ons 100jarig bestaan. Ik was daar samen met een collega die al jaren hier werkt. Op een gegeven moment zij ze: “jij kent hier meer mensen dan iktwerwijl ik hier minstens 3x zolang werk! ”Om met Cruijf te spreken “ieder nadeel heb z’n voordeel” Dus zin in een gesprekje, deze allemansvriend is daar in ruil voor wat hulp, wel voor in.